Ondanks het grote verdriet
dat jij niet meer lijfelijk hier bent
word ik regelmatig overvallen
door een diep gevoel van dankbaarheid
Zo ook vandaag
toen ik door de straat reed
waar ik altijd aan jou denk
De straat waar ik zo vaak kwam
toen jij nog in mij groeide
en later
toen jij, zo kwetsbaar
de beste voeding nodig had
Het emotioneerde me
de weemoed
versterkt door de tekst
die uit de luidspreker schalde
‘is this really my life’
Toen ik, mijn tranen afgeveegd
de auto uitstapte
was jij daar ineens
met je beentjes en armpjes
om me heen geslagen
hield je mijn hart vast
Van het een op het andere moment
voelde ik alleen maar liefde
Alle pijn en verdriet smolt weg
als sneeuw voor de zon
Heel even was je zo voelbaar
en kon ik je spekvoetjes van toen
bijna -meer dan energetisch- voelen
Met grote liefde
aanschouwde ik even later
het jonge leven
bij het wandelend publiek
Het was precies dat moment
dat de dankbaarheid me overspoelde
Dat ik, die een jong leven moest loslaten
het ook nog lief kan hebben
en dat jij het bent
die mij daar telkens weer bij helpt.
