Na intense maanden
ruw wakker geschud
uit een diepe slaap
beleeft zij de eenzame nacht
van de ziel
Er lijkt geen einde aan te komen
Soms is daar even een sluimerslaap,
maar dan schrikt ze opnieuw wakker
Het is nog donker
Ze kijkt wanhopig op de klok
Oude patronen van ‘moeten’
en ‘wat als ik straks niet kan…,’
steken de kop op
Na een tijd van wanhoop
leert ze dat haar weerstand
de nacht nog intenser en langer maakt
Hoe meer ze zich overgeeft aan alles wat zich voordoet
hoe beter het haar lukt om naar binnen te keren
en helder te kijken naar hetgeen ze daar aantreft
In het holst van de nacht
staat ze oog in oog
met zelfdestructieve en saboterende gedachtes,
overbodige angsten,
onhandig aangeleerd gedrag
en de overtuiging dat zij overvloed moet verdienen
Stuk voor stuk laat ze los
en leert ze om zichzelf te erkennen
en lief te hebben
Ze oefent om te aarden en contact te maken
met alle onderdelen van haar lijf
Het valt niet mee,
haar focus lag altijd op de buitenwereld,
waardoor ze haar krachten weggaf
en haar grenzen onvoldoende bewaakte
Nu leert ze deze mannelijke kwaliteiten
in zichzelf te integreren zonder zichzelf tekort te doen
Het is een drukke intense nacht
de nacht van haar ziel
De slaap kan ze niet meer vatten
en ze is niet langer bang
voor vermoeidheid en dat wat komen gaat
Ze legt haar vertrouwen in de bron
en haar innerlijke stem
die zegt dat het spoedig dag zal worden
waarin ze volledig samenvalt met haar ziel
Er is geen vorm, maar dat geeft niet
Ze wordt geleid in het ritme dat bij haar past.
